ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΟΛΙΚΩΝ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΩΝ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ
Κάθε ασθενής που αναμένει την τελική παράδοση των οδοντοστοιχιών του, πρέπει να γνωρίζει ότι η συνεργασία με τον οδοντίατρο του δεν τελειώνει. Η μάσηση η ομιλία και το χαμόγελο που έχουν διαταραχτεί λειτουργικά με την απώλεια των δοντιών σταδιακά θα αποκατασταθούν. Απαιτείται όμως ένα χρονικό διάστημα, κατά το οποίο θα προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση το στοματογναθικό σύστημα και ο οδοντίατρος θα ακούσει τα προβλήματα και θα δώσει λύσεις.
Τα ποιο συνηθισμένα προβλήματα είναι:
Δυσανεξία και πόνος.
Μειωμένη συγκράτηση.
Κακή αισθητική απόδοση.
Δυσκολία πρόσληψης και λειοτρίβησης της τροφής.
Μειωμένη φωνητική απόδοση.
Ναυτία-έμετος.
Ο πόνος είναι το γνωστό δυσάρεστο συναίσθημα, ενώ η δυσανεξία είναι μια κατάσταση γενικής ανησυχίας σε κάποιο ελαφρύ πόνο, όπως π.χ. όταν φοράμε καινούργια παπούτσια. Ο πόνος προκαλείται από κάποιο συγκεκριμένο αίτιο το οποίο ο οδοντίατρος θα εντοπίσει και θα αφαιρέσει. Η δυσανεξία μπορεί να οφείλεται σε υπερευαισθησία του βλεννογόνου της περιοχής η του ίδιου του ατομου, οπως συμβαίνει σε ηλικιωμένα άτομα με μακροχρόνια απουσία των δοντιών η σε γυναίκες που βρίσκονται σε κλιμακτήριο η σε κάποια αλλεργική αντίδραση.
Μειωμένη συγκράτηση λέμε ότι εμφανίζει μια οδοντοστοιχία όταν αφαιρείται εύκολα από το στομα. Αυτο μπορεί να οφείλεται σε ξηροστομία η οταν η οδοντοστοιχία καταλαμβάνει μικρότερη η μεγαλυτερη έκταση από αυτή που πρέπει.
Η αποκατάσταση της αισθητικής του προσώπου και του χαμόγελου είναι ένας βασικός στόχος της οδοντοστοιχίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε το χαμόγελο των νεανικών χρόνων. Όταν το άτομο έχει μείνει χωρίς δόντια για πολύ καιρό το δέρμα και οι μύες του προσώπου χρειάζονται κάποιο χρονικό διάστημα μετά την τοποθέτηση των οδοντοστοιχιών για να αποκτήσουν πάλι τον τόνο τους.
Οι αρχικές δυσκολίες στο δάγκωμα και στο μάσημα της τροφής είναι αναμενόμενες. Η μάσηση είναι μια συνήθειας που μαθαίνετε σιγά-σιγά και εκτελείται αυτόματα. Με την απώλεια των δοντιών τα νεύρα και οι μύες μεταβάλλουν τη λειτουργία τους και πρέπει πάλι να την αλλάξουν όταν τοποθετηθούν οι οδοντοστοιχίες. Αυτό απαιτεί ένα διάστημα προσαρμογής, γι' αυτό η πρόσληψη τροφής πρέπει να γίνεται σε μικρά κομματακια και να είναι μαλακή.
Η μειωμένη φωνητική απόδοση έχει να κάνει με τις θέσεις της γλώσσας και των χειλιών όταν προφέρουμε κάποιους φθόγγους. Οι θέσεις αυτές συνδυάζονται με τα τόξα των δοντιών στην άνω και κάτω γνάθο. Πρέπει λοιπόν ο ασθενής να συνεργαστεί με το γιατρο, ωστε να πραγματοποιηθούν οι σωστότερες φωνητικές δοκιμες, για να έχουμε τα καλυτέρα αποτελεσματα. Ετσι θα απαιτηθεί λιγότερος χρόνος προσαρμογής της γλώσσας. Αυτό θα γίνει ευκολότερα αν μετά την τοποθέτηση της οδοντοστοιχίας διαβάζουμε την εφημερίδα η κάποιο βιβλίο δυνατά μόνοι μας σε κάποιο δωμάτιο.
Τέλος ο εμετός και η ναυτία οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους προσαρμογής του ατόμου με την οδοντοστοιχία και λιγότερο στην υπερέκταση του οπίσθιου ορίου της. το οποίο άλλωστε διορθώνεται άμεσα από τον οδοντίατρο.
Οι συζητήσεις μεταξύ ασθενή και ιατρού από τις πρώτες φάσεις κατασκευής των οδοντοστοιχιών θα βοηθήσουν ώστε η προσαρμογή στις νέες συνθήκες λειτουργιάς του στοματογναθικού συστήματος να γίνει ευκολότερα και συντομότερα.