Σε ένα δόντι επιβάλλεται να γίνει σφράγισμα όταν προσβληθεί από τερηδόνα. Όταν ξεκινά από την εξωτερική πλευρά του δοντιού, την αδαμαντίνη(σμάλτο) δημιουργείται μια μικροσκοπική τρύπα, η οποία με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνει προσβάλλοντας βαθύτερα στρώματα του δοντιού.
Πολλές φορές όμως ξεκινά από το εσωτερικό που είναι ποιο μαλακό(οδοντίνη).Σε αρχικό στάδιο σε αυτές τις περιπτώσεις δεν φαίνεται εξωτερικά η ζημιά, ωστόσο η διάβρωση προχωρά λόγω της δράσης των οξέων των μικροβίων.
Σε τελικό στάδιο αυτό που απομένει είναι ένα λεπτό στρώμα αδαμαντίνης, το οποίο αποκολλάται και σπάει κατά τη μάσηση.
Για τον παραπάνω λόγο επιβάλλεται το δόντι να σφραγιστεί εγκαίρως, πριν η τερηδόνα μολύνει το νεύρο και καταστρέψει σταδιακά το δόντι ολοσχερώς.
Τα πλέον χρησιμοποιούμενα στην κλινική οδοντιατρική πράξη υλικά σήμερα είναι τα μεταλλικά σφραγίσματα αμαλγάματος και τα σφραγίσματα ρητίνης.
Το αμάλγαμα είναι ένα κράμα μετάλλων (χαλκού ,κασσίτερου, αργύρου, ψευδαργύρου, κ.α.) με βασικό συστατικό τον υδράργυρο. Πρόκειται για ένα αξιόπιστο και δοκιμασμένο στα χρόνια οδοντιατρικό υλικό, η χρήση του οποίου έχει περιοριστεί για αισθητικούς κυρίως λόγους, αλλά και για τη τοξικότητα του υδραργύρου που περιέχει.
Η σύνθετη ρητίνη είναι ένα πολυμερές υλικό το οποίο μπορεί να κολλήσει στους οδοντικούς ιστούς και να αναπληρώσει τα τοιχώματα του δοντιού που έχουν χαθεί.
Τα σφραγίσματα ρητίνης είναι υψηλής αισθητικής καθώς δεν ξεχωρίζουν από το φυσικό δόντι.
